We zitten tegenover elkaar aan de tafel van straat.
Of nou ja, ik lig voor het gemak in het gras
jij staat op de stoep, al lang.
Ik ben niet zomaar aangeschoven
wij ondervinden ongeveer hetzelfde
We zijn beide op te delen in fases met functies,
al dan niet van algemeen belang.
Elke onbekend hoe lang hoezo voor wie
je zo gehaast je vorige verliet.
Ik loop niet zomaar over onze in elkaar gedachte tafel
wij huizen uiteindelijk hetzelfde
Mensen slepen beelden in ons binnen
vingers leggen paadjes aan op onze muren.
Maar niemand, niemand krijgt de poorten uit onze kelders
wij weten wat onze bodems zijn.
Ik ben niet zomaar aangeschoven
jij verandert al sinds zoveel eeuwen eerder
Hoe weet je dat je op de plek bent
waar je blijft hoe blijf je staan als alles om je heen verdwijnt en
zeg me als het één ding zijn mag
hoe om te gaan met dat onophoudelijk veranderen,
of het ooit nog went.
Ellen van der Kolk
(ter gelegenheid van de opening van de Open Monumenten Dag Wageningen, 10 september 2022)
