Er kwam een tijd waarin de piano niet door
handen en de glazen niet door monden, en
de trappen niet door hakken werden aangeraakt.
De stoelen keken elkaar aan, de lampen bleven
uit. Zelfs de mensen op de foto vielen stil. Alles
leek een film die veel te lang op pauze stond.
Zo lang dat alle barsten in het hout werden gelijmd.
Er werd gesopt, geschuurd, gelakt, en zelfs
een beetje vals gezongen. De toekomst glom.
We oefenden vast wat vooruit, knipten de lampen
aan en uit, schoven met de stoelen, riepen alvast
‘Proost!’ en tapten biertjes in de lucht. Er borrelde al iets.
Maar nu. De stoelen willen billen, de glazen willen wijn
– of appelsap of spa, en wij willen weer sfeer. Het was
geen film, maar wel een pauze, en nu mogen we weer.
Ivanka de Ruijter
Juni 2020 | Voor alle Wageningse horecaondernemers
