Ik vind een briefje in de beuk
verstopt in scheuren van zijn schors.
Er zitten kreukels in zijn kringen
en er staan krassen op zijn borst.
Ik denk aan bomen, hoe ze jaren
op één plek alles gadeslaan.
Dat ze weten wie hier schuilde
of maar eventjes bleef staan.
Dan vraag ik: “Beuk, wie danste hier?
Wie liep er aan je bast voorbij?
Wie zong er voor je voorouders –
waren het priesters of pastoors
de boeren of de burgerij?”
Vandaag sta ik onder de takken
en rol de echo van mijn stem
straks langs de Holleweg omlaag
en vraag de beuk en oudste bomen:
“lijkt het vroeger op vandaag?”
Men kraste teksten, plakte affiches
en kondigde van alles aan:
vrienden, vreugde, vaandeldragers!
Ik zal de rode beuk eens vragen
of het echt zo is gegaan.
En dan kijk ik op het briefje
dat zich schuilhield in de stam.
Daar ontwaar ik dan een antwoord:
‘Niets leek precies op wat er kwam.’
Ivanka de Ruijter, voorgedragen bij de Rode Beuk t.g.v. de St. Janstocht op 24 juni 2018.
