Landschapsarchitect, kunstenaar Pieter Blaauboer (1924-2008) is een Wageningse alumnus.
Hij studeerde landschapsarchitectuur aan de Wageningse Landbouwhogeschool (de latere Wageningen UR) en heeft 40 jaar lang een bureau in de landschapsarchitectuur gehad in de Wageningse binnenstad. Begin jaren 70 van de vorige eeuw begon Blaauboer te experimenteren met een meer ‘Land Art’ achtige inrichting van buitenruimten. Hij stapte over op de toen nog minder gangbare, harde materialen zoals steen en hout waarmee hij de verschillen in hoogtes, meer verticaliteit, wilde benadrukken in de inrichting van de buitenruimtes. Het werk van Blaauboer is vrijwel altijd een reactie op, dan wel verwijzing naar, de omgeving waarin het zich manifesteert. Blaauboer was op zoek naar vernieuwing in het vakgebied van de tuin- en landschapsarchitectuur. Hij zocht naar een nieuwe vormentaal door gebruik te maken van harde architectonische materialen. Tijdgenoten van Blaauboer waren o.a. Mien Ruys en J.T.P Bijhouwer.
Het kunstwerk van Blaauboer op de Dreijen was een van zijn eerste projecten in deze nieuwe stijl. Inmiddels zijn alle werken van Blaauboer uit Wageningen verdwenen.
Lees ook: Pieter Blaauboer op Beelden van Wageningen
en: Pieter Blaauboer – Omgevingskunst, de vrije- en monumentale vormgeving in de tuin- en landschapsarchitectuur (Architectura & Natura, 1997)
