Ik ben naïef
Ik weet me niet te verhouden tot mensen die missen, tot moeders die moedig zijn, en bang. Ik ben niet thuis in vluchten, ik weet niet eens waar ik allemaal niet thuis in ben. Ik heb … lees verder
platform voor kunst, muziek, film, theater en uitgaan
Ik weet me niet te verhouden tot mensen die missen, tot moeders die moedig zijn, en bang. Ik ben niet thuis in vluchten, ik weet niet eens waar ik allemaal niet thuis in ben. Ik heb … lees verder
Ik doch bij me eige: Ik ga hier iets zeggen in het Woagenings dialect. Glad vergeten dat ik het ginnins spreek en van beiskante niemand ken. Dat het nog best moeilijk is da ha’k heul niet … lees verder
Och het is toch niet weer zo’n dag als deze. Een die schokt en schatert, wrikt en prikt ze langs de randen van het donker spiekt dwars door mijn slaperig gezicht. Ik ben nog niet klaarwakker … lees verder
Ik ben noch schilder noch boswachter. Toch lijkt mij dit bos uit schilderijen te bestaan waaiende krakende inkijkexemplaren waar stiekem in een leegte schuilt Waar nog niks groeit of dood is niks natgeregend, platgelopen, wit (of … lees verder
We zitten tegenover elkaar aan de tafel van straat. Of nou ja, ik lig voor het gemak in het gras jij staat op de stoep, al lang. Ik ben niet zomaar aangeschoven wij ondervinden ongeveer hetzelfde … lees verder
Als ik kon schreeuwen, schreeuwde ik mijn leegte plat als ik kon dansen, danste ik mijn regels krom als ik kon schrijven, schreef ik mij vol. Ik ben naakt zo zonder vormen geen lijnen omlijnen mijn … lees verder
Naast paspoppen, brilmonturen en uitschuifbare portemonnees leunen bruin-oranje muren tegen draaiend discolicht. Ervoor wurmt zich het raam tussen vloer en plafond. Erbinnen houdt het tapijt bijeen: draaischijftelefoon, pukkel, plastic tv. Wanneer de klink (met deur en … lees verder
Laten we de gaten uit onze broeken naaien, spandoeken als kleren dragen, vliegtuigen uitzwaaien, vervuilende fabrieken plat bellen met vervelende vragen (en vooral niet instemmen). Laten we varkens uit slachthuizen redden, windmolens in onze achtertuinen zetten, … lees verder
Onder de bodem van mijn hoofd blijkt nog een laag vol vragen. Geen idee op welke verdieping in mijn hersens ik nu denk maar ik ben op mijn plek hier. In deze scheve gebouwen zit niemand … lees verder
Ze schrijft alsof ze uit de toekomst komt او دختر صحبت میکند مثل اینکه او از اینده امده باشد Ik antwoord achterstevoren met de vraag: من جواب دادم به شکل دیگری همرا ه با سوالی: Hoeveel … lees verder
Er wordt ergens op gewacht vandaag bijna niemand die verwacht waar ik aan dacht Wij lijken op elkaar, maar schreeuwen dat jullie doen als het moet en wijzen (want dat werkt nou eenmaal best wel goed) … lees verder
Wij horen toch tenminste naast het schilderij als gelijkwaardige collega’s, partners in crime of desnoods naast de deurmat als ontvangstcomité maar nee, wij worden verstopt met haren onder water in half kapotte potjes naast de kraan. … lees verder
Het duwt de derailleur de ketting roept ratelend mijn naam Het hoopt het hoofd het hoopt niet eens het denkt nog net genoeg: blijf gaan Ze voelen de benen ze moeten zo meteen nee nu nog … lees verder
Ik hoor mezelf praten met een stem die hardop scheller is dan in mijn hoofd ik hoor mezelf mijn denken delen en voor ik het weet denken jullie te weten wie ik ben en Misschien ben … lees verder
Ik hield een oogje in het zeil en noemde haar een zij. Ik versierde haar met woorden, schreef het liefst op elke steen, ik liet haar niet alleen bestaan maar zag haar met mijn ogen dicht, … lees verder
Mistig met zonder sterren is het kan mijn voeten niet eens zien vanaf hier, laat staan de grond nou fijn zo. Hang hier nog wel even de zon is ver te zoeken en alleen kom ik … lees verder
Ik weet het nog, ik weet het nog gewoon de wekelijkse slaapwandeling deze donderdagnacht hoe het ging ongeveer, hoe ging het toch Ik liep als het ware uit mijn kamer via de trappen, donkere straten naar … lees verder
Blijf op de hoogte van alles over beeldende kunst, muziek, dans, film, theater, lezingen .... in Wageningen.