Dat ik in vrede leef

Op elk moment dat ik de lucht,
die naar de smaak van vrijheid ruikt,
naar binnen slik,
voel ik dat ik in vrede leef.

Dames en heren,

Wij staan hier op 4 mei 2015 om ons respect te betuigen voor de mensen, die 70 jaar terug hun dierbare leven hebben gegeven, zodat wij nu in vrede en vrijheid kunnen leven.
Elke keer dat ik over de Grebbeberg rijd en langs het ereveld ga, krijg ik tranen in mijn ogen. Ik zie de beelden van meer dan 70 jaar geleden voor me en zeg tegen mezelf: zo dapper en zo vastberaden zou ik willen zijn – en ik blijf stil.

Ik geloof dat ieder mens een ambassadeur kan zijn voor de vrede; vrede begint bij jezelf, bij je naasten, bij familie, bij je buren, stadgenoten en landgenoten.
Vrede en vrijheid kun je bewaken, als je er echt zelf  in gelooft.

Als wij er niet alleen over spreken maar er echt in geloven en niet alleen doen alsof, dan komt pas de echte vrede die zorgt voor de vrijheid: in het individu en in de samenleving.

Het woord vrijheid hoorde ik toen ik net 15 geworden was en in mijn geboorteland Iran woonde. Ik en heel veel andere jongeren waren in opstand gekomen tegen het toenmalige dictatoriale regiem in Iran.
Voor vrijheid, vrede en onze idealen hebben vele van mijn vrienden en lotgenoten hun leven gegeven. Helaas, na het bereiken van de vrijheid hebben wij er weinig aan gedaan om die te behouden.

We zien nu vele conflicten in de wereld. Wij moeten alert zijn en ons verantwoordelijk gedragen. Er zijn mensen die profiteren van de onveilige wereld: onder de vlag van de godsdienst verrichten groeperingen gruwelijke daden. En ook grote machthebbers, die de wapen- en olie-industrie vertegenwoordigen, profiteren van instabiliteit.

Het is de plicht van iedere burger om vrijheid te bewaken. Wij moeten er zuinig op zijn en het belang van vrijheid prioriteit geven. Anders is alles voor niks geweest.

Het is ontzettend belangrijk om ieder jaar de Stille Tocht te houden, om samen hier ons diepe respect betuigen voor de slachtoffers, hier en nu speciaal voor de vele onschuldige slachtoffers in onze gemeente. Wij herdenken ook de mensen die gedeporteerd werden en nooit meer terug gekomen zijn; ik voel de pijn van hun nabestaanden.

Het is voor mij als geïmporteerde Wageninger, maar met een hart voor deze stad, een eer hier te kunnen staan om hen te herdenken die hun leven hebben gegeven, zodat wij hier in Wageningen in vrede en vrijheid kunnen leven. In harmonie, samen met meer dan 160 nationaliteiten, in een van de mooiste steden ter wereld. Wageningen kan een geweldig voorbeeld zijn als unieke stad. Zoek maar eens waar in de wereld zoveel nationaliteiten zo vredig naast elkaar kunnen leven. Ik ken geen andere plaats.

Laten wij de vrede en de vrijheid verspreiden, zoals het vuur van de vrijheid vanavond wordt verspreid. Laten we extra solidair en waakzaam zijn en nog meer onze verantwoordelijkheid nemen. Dat begint bij ons, bij mij en bij u. Ik hoorde laatst zeggen: aan het geluk moet je werken.

Beste mensen, laten wij dan ook aan het werk gaan voor vrede en vrijheid, dagelijks en heel consequent. Onze voorouders hebben gezaaid wat wij nu oogsten. Wat wij nu zaaien, oogsten onze kinderen in de toekomst.

Masood Eslami

SLUIT
SLUIT