Koop Wagenings! Maar hoe?

Als je het goed met je woonplaats meent, wil je liever niet dat jouw boodschappengeld ver over de gemeentegrenzen verdwijnt. Je gunt het plaatselijke winkeliers en bedrijven dat ze door jouw aankoop van spullen of diensten sterker worden en in jouw omgeving meer kunnen investeren. De gemeentekas wordt er indirect ook beter van. Dat is allemaal goed voor de stad, al kun je niet van elke transactie weten waar de uiteindelijk belanghebbende zit. Lokaal geld kan dat nog verbeteren, maar dat is een onderwerp dat een aparte column en nog meer verdient. Tot zover kan ik mijzelf als niet-econoom nog volgen en ik hoop de lezer ook. “Koop Wagenings” is in elk geval mijn uitgangspunt en binnen redelijke grenzen mijn dagelijkse praktijk.
Maar Wagenings kopen wordt me niet makkelijk gemaakt, er verdwijnen veel winkels, én ik kan nergens te weten komen wie wát heeft in Wageningen. Dat geldt ook voor diensten: Wie kan wát voor mij betekenen in mijn omgeving? Wij zijn dankzij internet gewend geraakt aan overzicht om goed te kunnen kiezen, en dat wil ik op míjn tijd kunnen doen achter mijn eigen computer. De meest elementaire dingen op cultureel gebied alleen al zijn een hopeloze pelgrimage: een gitaarsnaar, een stemapparaat, een trommelvel, een klassieke of anderszins bijzondere cd, een microfoon, hoogwaardig printpapier, discolampen…Vergeet het!
Als ik met mijn boodschappentas in de stad kom word ik links en rechts ingehaald door busjes die spullen van verre webwinkels komen brengen. Kennelijk kunnen duizenden inwoners makkelijker iets op internet vinden dan in hun eigen omgeving. Voor diensten geldt waarschijnlijk hetzelfde. Ze proberen het niet eens meer. Als je de nieuwsberichten volgt neemt dat in de toekomst alleen no maar toe. Dag geld, dag winkels, hallo vervroegd ontslag! Ik ben geen trendwatcher maar de leegstand wijst er op dat de monopoliepositie van winkels als verkooppunt niet meer terugkomt en dat de daarbij behorende hoge huurprijzen, zelfs in het centrum, niet meer realistisch zijn. “Het is allemaal de schuld van het internet”, hoor ik winkeliers en vastgoedmensen zeggen. Dat vind ik maar een halve waarheid. Veel zakenmensen doen alsof het internet een natuurverschijnsel is dat zomaar geheel zonder waarschuwing over de hoofden van onschuldige werkers is komen aanwaaien, zaken wegvagend als een tsunami. Maar internet bestaat al tientallen jaren en de groei van internetwinkels – en van de handigheid op computers bij de mensen thuis – is zichtbaar geweest voor iedereen die zijn ogen openhield. Wie naast goeie ogen ook nog verstand van zaken had, kon instappen in een concurrentie-arm jachtveld met onbegrensde mogelijkheden. Het gemopper op dat natuurverschijnsel moet zo’n persoon als muziek in de oren hebben geklonken. Een ouderwets óf-óf-denken noem ik dit: passief staan wachten op klanten die zich niet meer als vroeger gedragen, omdat je je zaak met al die geschiedenis en investeringen niet los kunt laten. “Had dan én – én gedacht! Had er dan een mooie internetwinkel bij gemaakt, zodat ik thuis kon zien wie wat waar had, en ik het desgewenst in de winkel van dichtbij kon bekijken en ophalen!”, denk ik als ik weer een leeggekomen pand zie.
Omdat ik in de eerste plaats geen tijd heb om in de stad te zoeken, en omdat ik heb geleerd dat er nogal wat verschil in prijzen is, neem óók ik vaak mijn toevlucht tot internet. Met spijt, maar ook met een “eigen schuld dikke bult”- gevoel. En daarom sluit ik dit stukje af met een typische boerenverstandvraag, een verzoek dat mij zó logisch lijkt dat het wel oliedom moet zijn want anders was het al lang gerealiseerd. Na het stellen van die vraag durf ik me niet meer in het openbaar te vertonen maar ik stel hem toch omdat ik er na jaren piekeren eindelijk eens van af wil:

Wie maakt de WinkelWijzer Wageningen, een overkoepelende, door alle belanghebbenden samen gevulde website waarop je op trefwoord direct of via een werkende link kunt zien welk producten en diensten in Wageningen te vinden zijn, of het nu een Aansteker, Biertap, Campertafelpoot, Dichter, Echtscheiding, Fiets, Geestelijk verzorger, Huis, Innovator, Jojo, Kinderfeestje, Levenseinde, Moertje, Naaidoos, Ondernemer, Praktijkruimte, Quantummechanicaspecialist, Ranzige heer, Sportbeha, Tuinontwerpster, Uiensnijder, Visagist, Wereldreis, Xylofoon, IJsco of Zadelmaker betreft? Dan ben ik jullie eerste klant!

Een column van Laurens van der Zee voor http://www.cultuurinwageningen.nl, maart 2017

SLUIT
SLUIT