platform voor kunst, muziek, film, theater en uitgaan
Herdenk Hervoel Herleef Ontzet Ontzag Ontheemd Ondenkbaar Ont-denk Denk om Herzie Herbepaal Hervorm Herschep Herbereken Heroverweeg Herdenk Hervoel Herleef Geen Geluid Maar gevoel Beelden Stippel uit Bedoel In stilte Ontsluit Ontwricht Ontspruit Ontsteek Kaarslont Aan horizon … lees verder
Hip-Hop Die tegels, wip ze op Daar knap je van op Daar staat nu de hop Klimt tegen gevel op Tot de nok, tot de top Rolt als drop-veters Af uit wortelstok Met meters Alle uren … lees verder
Wageningen, Melting Pot Or, a bubble full of bubbles Afloat in the vast Netherlands Alone like a space shuttle City of freedom, liberated from Most of human troubles Nearly 80 years of peace that were Built … lees verder
MOA 2020 after calling cor langeveld My doubts of studying were melt On a plot of land then freshly landed A bunch of seeds out hand sown planted Yet the crisis of that time and day … lees verder
Stadsdichter ’24 Gooi m’n eerste lijntje uit Als deins ik op het water Aan het vissen in een schuit Letters aan de haak Maar ik weet niets van vissenspraak Dus geen idee waarop ik stuit Dribbel … lees verder
“Oh Uiterwaarden” Zei ik Starend Naar het Bruisend water Dat Kruipend Aan de Dijk Verschenen was Een plas Alsof die er Duizend dagen Lang al lag Maar Niets is Minder waar “Oh Uiterwaarden” Nu zijn je … lees verder
Om de beurt de Voeten van de Grond Stap voor stap Door de regen Of de zon Wat kan het mij ook Bouten Hoofd tussen de Schouders Tussen de Wenkbrauwen Een frons Langzaam Glijden Bomen en … lees verder
oke niet en toch is het beide puzzelen rijtjes vormen schuiven bijleggen niet verder kunnen wachten wegvegen opnieuw beginnen met je vinger tegen je lip aanleunen paadjes in je hoofd volgen aan elkaar knopen stiekem hopen … lees verder
Wij vrouwen zijn precies zo sterk als dat we zijn. Laat ik dit herhalen: wij vrouwen zijn zo sterk als onze grootmoeders waren, als onze dochters zullen zijn, precies zo sterk zijn wij en toch wordt … lees verder
Voor wie de stad een kopje koffie onderweg is Voor wie de stad een bed Voor wie de stad een stad Voor wie de stad de dijk is om op te dijken of dineren of dansen … lees verder
met daarop uitgestald: courgettesoep maar dan gele vergeten groenten cake van kruimels kruidenboter naast stokbrood dat al op is of onderweg verloren thermosflessen meer dan genoeg goedemorgen thee boterhammen pindakaas voor je weet maar nooit wie … lees verder
Ik weet me niet te verhouden tot mensen die missen, tot moeders die moedig zijn, en bang. Ik ben niet thuis in vluchten, ik weet niet eens waar ik allemaal niet thuis in ben. Ik heb … lees verder
Ik doch bij me eige: Ik ga hier iets zeggen in het Woagenings dialect. Glad vergeten dat ik het ginnins spreek en van beiskante niemand ken. Dat het nog best moeilijk is da ha’k heul niet … lees verder
Och het is toch niet weer zo’n dag als deze. Een die schokt en schatert, wrikt en prikt ze langs de randen van het donker spiekt dwars door mijn slaperig gezicht. Ik ben nog niet klaarwakker … lees verder
Ik ben noch schilder noch boswachter. Toch lijkt mij dit bos uit schilderijen te bestaan waaiende krakende inkijkexemplaren waar stiekem in een leegte schuilt Waar nog niks groeit of dood is niks natgeregend, platgelopen, wit (of … lees verder
We zitten tegenover elkaar aan de tafel van straat. Of nou ja, ik lig voor het gemak in het gras jij staat op de stoep, al lang. Ik ben niet zomaar aangeschoven wij ondervinden ongeveer hetzelfde … lees verder
Als ik kon schreeuwen, schreeuwde ik mijn leegte plat als ik kon dansen, danste ik mijn regels krom als ik kon schrijven, schreef ik mij vol. Ik ben naakt zo zonder vormen geen lijnen omlijnen mijn … lees verder
Als jij nu eens je polsen kruist, je vingers spreidt, de kootjes recht Als jij nu eens je pinken – zachtjes op de zere plekken legt, en zo een vogel maakt van schaduwen. Is vliegen hetzelfde … lees verder
Naast paspoppen, brilmonturen en uitschuifbare portemonnees leunen bruin-oranje muren tegen draaiend discolicht. Ervoor wurmt zich het raam tussen vloer en plafond. Erbinnen houdt het tapijt bijeen: draaischijftelefoon, pukkel, plastic tv. Wanneer de klink (met deur en … lees verder
Laten we de gaten uit onze broeken naaien, spandoeken als kleren dragen, vliegtuigen uitzwaaien, vervuilende fabrieken plat bellen met vervelende vragen (en vooral niet instemmen). Laten we varkens uit slachthuizen redden, windmolens in onze achtertuinen zetten, … lees verder
Onder de bodem van mijn hoofd blijkt nog een laag vol vragen. Geen idee op welke verdieping in mijn hersens ik nu denk maar ik ben op mijn plek hier. In deze scheve gebouwen zit niemand … lees verder
Ze schrijft alsof ze uit de toekomst komt او دختر صحبت میکند مثل اینکه او از اینده امده باشد Ik antwoord achterstevoren met de vraag: من جواب دادم به شکل دیگری همرا ه با سوالی: Hoeveel … lees verder
Er wordt ergens op gewacht vandaag bijna niemand die verwacht waar ik aan dacht Wij lijken op elkaar, maar schreeuwen dat jullie doen als het moet en wijzen (want dat werkt nou eenmaal best wel goed) … lees verder
Wij horen toch tenminste naast het schilderij als gelijkwaardige collega’s, partners in crime of desnoods naast de deurmat als ontvangstcomité maar nee, wij worden verstopt met haren onder water in half kapotte potjes naast de kraan. … lees verder
Het duwt de derailleur de ketting roept ratelend mijn naam Het hoopt het hoofd het hoopt niet eens het denkt nog net genoeg: blijf gaan Ze voelen de benen ze moeten zo meteen nee nu nog … lees verder
Ik hoor mezelf praten met een stem die hardop scheller is dan in mijn hoofd ik hoor mezelf mijn denken delen en voor ik het weet denken jullie te weten wie ik ben en Misschien ben … lees verder
Ik hield een oogje in het zeil en noemde haar een zij. Ik versierde haar met woorden, schreef het liefst op elke steen, ik liet haar niet alleen bestaan maar zag haar met mijn ogen dicht, … lees verder
Mistig met zonder sterren is het kan mijn voeten niet eens zien vanaf hier, laat staan de grond nou fijn zo. Hang hier nog wel even de zon is ver te zoeken en alleen kom ik … lees verder
Ik weet het nog, ik weet het nog gewoon de wekelijkse slaapwandeling deze donderdagnacht hoe het ging ongeveer, hoe ging het toch Ik liep als het ware uit mijn kamer via de trappen, donkere straten naar … lees verder
Ik hield een oogje in het zeil en noemde haar een zij. Ik versierde haar met woorden, schreef het liefst op elke steen, ik liet haar niet alleen bestaan maar zag haar met mijn ogen dicht, … lees verder
Zoals een bootwerker scheepskabels sloopt, polsdik staaldraad, taai tot in de hel behalve draadje voor draadje, één voor één, zó heeft Van Rumund zich bevrijd, lint na lint, knip voor knip, óp naar zijn Zwitserleven Soms zal hij … lees verder
Eerst maar eens beginnen. ‘s Ochtends met je wangen in de wind is de wereld nog klein. Je hoort het schoolplein gonzen en het bonzen van je hart: je school, je klas, je brood, je tas, … lees verder
Stop niet met lezen. Stop niet met lopen. Vergeet van niets moois hoe het eigenlijk moet. Kijk goed, soms moet je visualiseren om iets moois niet te verleren: stel je voor dat je nu schaatst, hoe … lees verder
Ik wilde je iets schrijven. Op de stenen voor je huis, op het plein rondom de kerk, in de aarde van je tuin of desnoods in de klei van de rivier, of hier. En dan, van … lees verder
Er kwam een tijd waarin de piano niet door handen en de glazen niet door monden, en de trappen niet door hakken werden aangeraakt. De stoelen keken elkaar aan, de lampen bleven uit. Zelfs de mensen … lees verder
Er was dat moment dat alles wat nog komen kon veranderde van aard. We openden het raam en ademden de stilte in die niet meer onheilspellend was. We wisten dat. Toch rook het nog naar lang … lees verder
Nu wij ons niet verplaatsen verschuift het zwaartepunt. Het afbakbrood stijgt stilletjes in waarde, alsof het alledaagse plots minder alledaagsheid krijgt. Nu wij ons niet verplaatsen schuilt er schoonheid in gemak, één vogel op de hoogste … lees verder
Ik wil graag wat onduidelijkheid Doe mij maar een beetje waarom En één pondje verwarring Het liefst met een lintje erom Of anders een doosje avondlucht Een six pack vage ideeën Iets dat nog alles worden … lees verder
Wat niet wordt aangewezen, niet omlijst, niet onderstreept, behoort algauw tot wat gewoon bestaat – of altijd lijkt geweest. De tijd hoeft nooit gerepareerd, de aarde zal wel voortbestaan, toch denk ik vaak aan wie de … lees verder
Er wordt best veel aan je gedacht. Je wordt besproken, uitgesteld. Omdat je onbetrouwbaar lijkt, word je opvallend veel voorspeld. Op papier word je een gissen, ‘s nachts verkleur je tot een droom, in jou willen … lees verder
Blijf op de hoogte van alles over beeldende kunst, muziek, dans, film, theater, lezingen .... in Wageningen.